Re: NEZIR MYRTA - BUZËQESHJET E LIRISË

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:41 pm

Nezir Myrta / KËNGA E POPULLIT

Kënga e popullit -
këndua nën hundë kur nuk donte të merr vesh mali
as te sheh fusha

kur vlon gjaku e gufon shpirti
i ka adhë deri në fyt

këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lotë

këngë e kënduar e gjithmonë e pashkruar
pa shkronja as orthografi pa lasp as shtypshkrojë
këngë që gufon në zemër e vlon përgoje shkrum i gjallë
e kënduar në hastra çerga qilima e drrasa të thata si fati
në gryka maja e shkëmbinj malesh të larta
gjithë natënelume pa shtie gjumë në sy
me vajë në buzë -
e lotët pikuan në çergë e lotët pikuan në shkëmb

e pika shpoi gurin tue rrehë në një pikë!

***

Kënga e popullit u këndua
deri iu bre fija lahutës e iu këput teli qiftelisë
lahuta e qiftelia mbeten varë atëditesot
u pre këna në kulla - u pre kënga mbi shkëmbinj

kënga mbet vaji i burrit

edhe para djepave edhe para varreve
edhe kur Hana u përgjak mbi mal
edhe kur Dielli leu si gjaku në agim

edhe kur Hana ishte në të sosur
edhe kur vaji ishte në të nisur

edhe kur Dielli u zu me kuçedër
jehoi kënga e populli e shpërtheu vaji i burrit:
- O lum për ty o për të lumin Zot
o ë kambë na u çua Sokol e Halili!...

Doli Zana e Malit e
Mali ushtoi prej Djalit

kur kqyren në varr
gjeten veç 'i grusht eshtra

e zana mori malin
e toka mori djalin

kënga mbet Vaji i Burrit!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:42 pm

Nezir Myrta / HISTORIA E POPULLIT

Historia shpesh -
është edhe lojë grabitçare
e fëmijve

fëmijët luajnë në zall -
me gur e bujashka me copa hekuri
edhe me zjarr
keshe po mbarojnë ura kulla tempuj e rrokaqiej

vijnë tjerët e ua prishin më këmbë -
e mbi ato ndërtojnë lodra tjera

vijnë tjerët e luajnë lojëra tjera
dhe harrohet Loja e Fëmijve të Parë

këngët zonat e mrekullueshme hyjnore
harrohen vallëzimet e Shqipeve e Gjuha e Parë

e fshihen gjurmat e gishtave të përgjakur nëpër zalle!

Kush mund ta luajë ma bukur Atë Lojën e Parë
se sa Ata që e luajtën Të Parët ?
Kush mund të nxierri Za ma të bukur
se sa Ata që kënduan Të Parët?

Historia shpesh -
është Lojë grabitçare e fëmijve!

(SHËMBJA E NJË HISTORIE)

Erdhen -
e m'i rrëxuan krejt murana e mure Trojesh
statujat e Kangëve të Diellit e Hyjnive
faltore hyjnore hyllire iu rrjedhë gjuha gjak ende
pllakat e gurëve të datave të mia të mëdha
ma thyen zemrën e këngve të gurta

e nuk i lanë kund dy gur bashkë

mbi muranat e rrëxuara -
ende shihet fuqia e duarve e mendjes tempuj kohërash
e mbaruan tempuj tjerë e thurën këngë tjera
dhe e çthuren historinë!

Erdhen tjerët vargevijë -
u sollen rreth atllasëve madhorë akropole Ethanë
m'i rrëxuan amfitheatrot e gurta paa Heraklit të Hershëm
qytete të lashta që i harroi historia në parahistori
m'i thyen gurët e varreve, m'i vodhen mbishkrimet
germat e mia të Gjuhës së Parë
e,
varret nuk flitshin as eshtrat nuk lësonin zane
i fshinë emrat e trojeve të mia emrat e gjyshave
ma shkyen hartën time gjeografike emrat e lumejve e detrave
emrat e oqeaneve edhe vet emrat e Yjeve e Yllësive

ma vodhen emrin e diellit tim hell i zjarrtë
tej Apollonisë Butrintit që sot janë pa koka
vjedhur nga gjaku i hajnava varrtarve zjarrtarve të hershëm
edhe sot në epoken e re

erdhen tjerët e mbjnë gozhduar në çengela gjeohistorinë time
nga e gjeten Egjeun, nga Ulkinia e Ulpiana e shëmbur
e,
deri tek Gyka e Dardhaneleve dardhane...

Erdhen e thuren historië e tyre të pahistori
dhe e çthuren historinë e botës!...

Ballkani Hillirik - plaku europian
të gjithve ua vizatoi në zall me kunin - germat e para
të gjithve iu dha dijeni diejsh e ata iu kthyen ne dijeni djajsh
të gjithve iu dha dje dije të shkruajnë emrat e tyre
zanore diftongje formema

krejt çka sheh e s'sheh syri
krejt çka ndien e s'ndien veshi
krejt çka thotë e s'thotë gjuha

ua dha krejt çka thot vet zoti Thoti
që fliste Shqip!

Është Lëkundje linguistike botërore
Lëkundje Lukunishë!

Linguistikës i dridhet gjuha në gojë!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:42 pm

Nezir Myrta / GJUHA SHQIPE

Gjuha shqipe -
është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit
është Zoni i Zotit -
currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre
rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë
burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve

sa të jetë toka - tokë
sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!

E thirrja - Nanë!

Gjuha shqipe -
është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj
është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive

është zani i zëmrës së nanës në majethike
është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes
është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -
është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell
është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!

Gjuha shqipe -
është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës
kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes
ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur

kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe
kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe
kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit

kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen
kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!

Gjuha shqipe -
është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë
është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti

është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh
është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë
është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë
është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga
është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka
në shllungat e bashkëve të reve të tymosura
duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.

Gjuha shqipe -
flet kudo e gjithkah në dritë e terr
flet me krye, flet me sy, flet me gishta
e flet nënhundë -
kur populli është duke pregatitur historinë e vet
kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe e din se ende nuk i ka ardhë dita -

një ditë e ka edhe qeni - thot populli
e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni
dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit
e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij

populli - flet e fle rrallë e përmallë

njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë
kur ka pse të vdesë!
Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë të krrusesh
derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!
Mate veten! E Mate Fjalën!

Të flasësh gjuhën shqipe -
duhet ta keshë fjalën në majegjuhe
ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë në gjak dhe eshtra
nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë, në shavar në kashtë -
nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme
t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar në hapat e parë të ecjes këmbadoras -
t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë në t'thua në prag dere
kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur për shkopin e viteve topalle -
t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur duke u shkrirë si krypa në ujë -
t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve që ua këputin shpirtin!

Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -
kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje
atëherë vërtet - ke çka kallxon!

Të flasësh në gjuhën shqipe -
duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë në diftongje e zanore
bubullimën e Motit të Madh
të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!

Kur emron foshnjen -
duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll e emrat e lojërave të fëminisë -
emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë
përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët, sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen,
kathedralet, monumentet e muzetë historike e parahistorike -
me këtë gjuhën e bukur shqipe

përndryshe -
fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet
e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke askënd të gjallë ta pyesesh -

e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve
e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve
e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë e gjeneralet trima të mënçur -
do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla

e do të mungojë historia!

Gjuha shqipe -
është bukuria e jetës mbi tokë
sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë

e sa të jetë thirrja - Nanë!

(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)

nga POEMA PËR POPULLIN

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:43 pm

Nezir Myrta / POETI

mbaron lule prej zjarri

petale bojdhezta flakrojnë e t'i marrin sytë
aroma e zjarrtë gufon e t'i merr mendët -
bebëzat mbesin hapur si në agoni knaqësie
thot - le të bien edhe yje djerëse mbi faqet e mia
nuk mund t'ia marrin shkelqimin syve të mij

vjen e para dhe i pushon shpirti në fjalë
vjen e dyta dhe i zhgrehet fjala hark në zgabim
vjen e treta dhe çmendet egërsisht nga xhelozia

mbaron lule prej zjarri

flakët i bën petale të ndezura
me kokërrza të xixave mbaron polem dashurie
me gaca mbaron kunorën e ndezur prush shikimi
flokët e flakëta i derdhen vrushkuj malli

mbaron lule prej zjarri

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:44 pm

Nezir Myrta / LULE PREJ ZJARRI

JUFALEMINDERIT

për të gjitha fjalët

nëse janë fjalë të mira
do ta ndiej Një Dro Të Madhe, se duhet mbajtur fjalën!

Nëse janë fjalë kritike
do të më bëjnë më guximtar e të pathyeshëm
se edhe si fëmij nuk jam mësuar me përgdhelje
as me të puthura nane, as me përqafime babe
nëpër flake jete nuk kishin kohë, as nuk donin të më lazdronin
mbanin një tog ushtarësh të ardhshëm
Qeshen kur iu pata thënë: ju po shkoni
si shalë e shosh mesveti!

Me kujtohet gjyshja Azë, ma qitte një copë thes të shkyer
mbi kokë, kur flisja dhe ma ngrehte veshin prajtë e thoshte
Një Uratë Të Lashtë, Roje Nga Të Ligat: 'Raftë Ujku kësajde!'

Nana - Ndjesë Pastë, më thoshte: "T'lidhësha n'djep me Lulak Nyje dhe
sa ta kthejsha shpindën pak, të gjejsha tue luejtë jasht djepi
e Lulaku mbështjellës i thatë si një lëkurë gjarpni"...
e kam urrejtë gjithmonë edhe Të Lidhurit në Djep!

Edhe pushtetarët në Kosovë derimë 1990 ma vuan
epitetin politik: 'Elementi më i rrezikshëm për Qeverinë!'
Soteasajdite është në arkivat politike të kohës!

Edhe studjuesit e huaj habiten sot kur iu them se
Skenca Skipe është Filli i Fillozofisë Antikuite dhe
Ata që Projektuan Piramida, lanë
pasardhësit e Epirit e deritek Fara Jonë -
Faraon ishte Thoti Skipe Themeluesi i Hieroglifeve
- e
disa lexues tanë thonë u bëmë horë,
se nuk jemi na Ata Të Fillit të Fillozofisë...
(e dij, se jemi mësuar prore të Lidhur e të Dridhur në Kohëra)!

Edhe në forume rikirrikat m'i mbyllin, m'i fshijne temat
me qëllim që të linden edhe më të zjarrta e të

mbaroj lule prej zjarri

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:44 pm

Nezir Myrta / MBI ATLANTIS

Atlantida -
gjithkush e din se -
nuk mund të shkelet mbi ty
e askush nuk e din se -
ndoshta mund të shkelet mbi ty

Atlantida ime
Dashuria ime ujore

as në tokë as në qiell
nuk shkelet dot me këmbë
Atlantida ime ujore

Tokë e mashtruar nga Uji
Tokë e larguar nga Ajri

Etje të pashuar paske pasë
Vashë e mashtruar të Kroni i Shpatit të Shënjtë
dikund në Dushkajë
e,
me burrele të thatë
ende ecën nën ujë
ujoreve të paskajshme tokësore
Ende je në ujë
në pus të pafund të botës
keshe iu është dhënë fund marrive të moçme
e Ti ende nuk e gjete Shtëpinë e Lashtë
me dy-tri rrasa guritë mëdha mbi kulm

e kanë mbuluar myshqet ujore e mythi i kohëve të liga
hidrat helmuese ende ia marrin shpirtin

në Shtëpinë time ende banojnë peshkaqejt

Kohë peshkaqejsh çuditërisht ende mbretëron mbi ty
Atlantida ime -
Dashuria ime Ujore faqeskurruar me rrëke lotësh
Dashuri e mbetur nën ujë -
as e harruar
as permendesh kund për të gjallë

ç'faj paske bërë...?

Pse e bartë mbi supe gjithonë në cep të krahut
atë burrele të thatë ëndrrash dimri
kur bora e acari i fortë vëjnë gjithçka në gjumë
e,
fantazmat kriminale të moçme
ende i shpallin luftë vetvetes
e,
askush nuk e din se -
Ti ende ecën me gishta të ngrirë përgjakur
plot kopuja të mbledhur qelb perandorishë
Tëvona vrapon çmendive nëpër maja gjilpërash

kahmot ta kanë zënë priten
gjithkah në çdo anë e shteg
e nuk të lanë kurrë me pa ditë të bardhë

ende ecën nëpër copa xhamash të gjamëve
të gotave të thyera ilire
nga etja emadhe i flaken për shkëmbinj
dhe copë-copa e bënë Epikën
duke përfunduar një histori të gjallë
një histori të ngrirë që ende dridhet
si thupra në ujë!

Atlantida ime -
Dashuria ime Ujore!

Dashguri e ngirë mbetur nën ujë akull
vorbullë e padukshme -
të tretë nën Dhe deri në Ka të Zi
sytë nuk bëjnë dritë me të parë
kështu si je mos qofsh më tjetër

Atlantida ime
O Toka e Im At -
Atvendi im ç'faj paske bërë
e din apo s'e din?

Ky është Fillim i Fundit!

(31.08.1994)
Mi Atlantik

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:45 pm

Nezir Myrta / A ISHE NDONJË KRISMË E FJALËS LIRI ?

A ndieni n'shpirt një zë të largët skypas
ju thrret me gërrhamë shekujsh të zhbiruar -
brejtë tejash barbare një zë që brenë ashtin në palc
me amanetin gojëhapur therë thellë n'tru prore -
Yllbardhi Naissa Zharra Dardha Gurshumi Leskoviku e
Buajana valet e Marges futë e zezë ende rrjedhin kuq -
po zërat brejtës nga Podguri Zenta e Moraça e
tej Tivarit të kobshem?

Gjaku i Tivarit që nuk guxon të harrohet -

po jehonat në Albanik Luginë të Presheves Medvegje e Bujanoc
nga Bujana e Bujanoci tej Sharrit Tanushë e
Haraçinë e n'Kala Tetove e
deri tej Ohrit me sy n'Arbaninë e lashtë -
që pret ‘dy fjalë i çova Devit e nuk e lanë retë’
e gjithmonë amaneti rrin gojëhapur

A vret amaneti gojëhapur a pret ?

A ishe ndonjë krismë e fjalës - Liri!

Janar, 16. 2005.
_________________
Dashuria ndaj atdheut është fuqi perëndie!

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:48 pm

Nezir Myrta / KOHA NE ZGRIPC

Nuk është jetë
as i thonë kohë
ku nuk i thohet bukës - bukë
ku nuk i thohet ujit - ujë

të huajt s'kanë ujë n'sy

shoh botën në fundpusi
shoh pusin përkrye bote

kohë në zripc

grimcon miu kangaru
telat e lyres së motshme illire

pip në këmbë -
çohet varri
shtat i gjallë

drithmat e kohës
rrënqethjet thupër
dridhin buzët e moteve
si thupra n'ujë
po -
kurrë nuk jemi me krye ulur

kujtimi kotet si kalë plak
ngarkuar gur brëngash të huaja
potkoni i mbeti gurrë në shkëmb

gurra e fatit në zhleb

ulurima ujqish në simfoni
ndjellin kob për klysht e vet
klyshi klyshin e lëpinë n'prag

tmerrohen -
kur shqipet bashkohen

vakt o vakt o Kolë Delia
derisa të çohet nga kllapia
Oso Kuka me flakë n'gojë

dridhet si thupra n'ujë
- koha në zgripc.

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:52 pm

RRAHJET E ZEMRËS I BËRE FLATRA

TINGLLIMË PËR V

Thua se rrahjet e zemrës i bëre flatra,
Që drejtë meje në flatrim agu u nisen -
Ato rrahjezemre çdo sekond ndij katra,
Gjithnjë ma të forta. Kurr nuk molisen!

Pse derdhen vargje lotësh faqeve tua?
Duhet veç vargje gëzimi t'gërshetohen,
E sheh ashku im për Ty gufon si krua -
Vargje të bardha që kurr s'shterrohen!

Kjo zemër imja po rrahë vetëm për Ty!
Sytë e mij duan vetëm Ty me të pa!
Asgjë tjetër nuk dua të shikoj me sy!

Pse fytyra jote mbi mua si dielli tue ra?
Kur je shkreptimë agu me fllad tue fry -
Ta teri lotin n'faqe me puthje pa pra!

( 15.12.08 )

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:53 pm

Nezir Myrta / GUXO E JETO

Jeta top i larëm -
fëmiu i mëshon me këmbë,
e ndjekë nëpër bar, nëpër
therra, bregujit, breghumnere, breggremine, bregbote
herë i gëzuar,
herë sylot,
nuk din kah e gjuan, sa larg e gjuan,
ndodh mund ta gjuan
në ujë, greminë, në therra, a para qenve, e merr qeni i huaj...
ndodh edhe qeni yt luan me të, herë duke luajtur, herë duke
u ngërdhuzur
e fëmiu qanë e qeshet në të njejten kohë
- ndodh dikush
tjetër luan me topin, e fëmiu shikon, ecën, vrapon pas tij,
rrëxohu-çohu, gaz e lot - e kujton se topi është i tij përherë,

mashtrohet fëmiu pas topit të larëm.

E,
Një ditë topi i larëm mbeten në
një qoshe oborri në bar, në therra,
kryesore mos të mbetet në rrugë...
e
të luaj gjithkush me atë
top nëpër këmbë!

jeta është gjallëria, të gjallit e qenies
jetoje gjallëroje ashtu si e ke, e ku gjindesh
mos lejo dikush ta merr parasyve
top nëpër këmbë! -
Ndryshoje po munde po dijte po guxove

guxo e jeto!

(16.01.09)

nga Hene@ Wed Apr 22, 2009 1:55 pm

LIRIKA EROTIKE

orfe:
Çdo sekond Ti je me mua
thellë thellë në shpirtin tim -
më flet ëmbël fjalën Të Dua!
Veç Ti je Drita e Diellit tim!

H.
Ti je larg, eshte pak e trishtuar,
eshte nje boshllek i pashpjegueshem.
Por eshte dicka qe me ben te ec perpara,
e mos humbas brenda ndjenjave:
Eshte dashuria jote gjithmon me mua, kudo
qe une shkoj. Tani syte e mi dine ku te shikojne,
dhe mendimet e mia te jane drejtuar vetem ty!

orfe:
Nuk jam larg as ka trishtim
jam brënda teje e të shoh -
krejt kah shkon në vegim
vet boshllekun e krijon n're
çka don tjetër spjegim?
Kur din kah shkon ku vë re
Eja drejtë e në gjirin tim!

H.
Duke puthur kraharorin tënd
është qiell, ësht’ajër, është tokë
buzët më prekin diell të ëmbël
më shkreptijnë në gjoks
rreze nga dashuria jote.

KAHDO SHKOJ E KAH MARR FRYMË

- Tingllimë për V.M.

Zgjati duart t'i qes rrethqafe,
Ëmbël me ashk të shtërngoj!
E mos të bëjmë kurr më gafe!
Gjithmonë Ty do të përqafoj!
Mos mendo se na zbeh heshtja,
Shkëputje linjesh a çka tjetër -
Të duhemi prore është çështja,
Është Amaneti i Shqipes Vjetër!
Kahdo shkoj e kah marr frymë,
Për mushkëritë tua lidh duhama;
Nuk ka borë as nuk ka brymë -
Që e vyshkë dashurinë tonë
Kur të merr lemza e ofshama
Kujto se je imja përgjithmonë!

(12.Fror, 2009)

nga **ADMIN** Tue May 05, 2009 10:30 am

Kto poezi te mrrekullueshme ,me zgjasin jeten edhe me shume

nga Sponsored content