Nezir Myrta / SHQIPTARI I RI

Nezir Myrta / SHQIPTARI I RI



Do ta titulloja këtë themë të re - shqiptari i ri. Ku është qëllimi i kësaj theme? - Krejt qëllimi kryesor shqiptar, e gjithshqiptar, sot është ma se e domosdoshme, kohë e moment akut, të formohet shqiptari i ri. Mund të formohet edhe nga ata, që ende nuk iu është pjekur theoria politike e luftës e punës e veprimit - për dje, për të shkuaren tonë politike dhe të ngriten e peshojnë vetveten, për çfarë na po punojmë e jetojmë - si mund të veprojmë për sot e nesër, si mund të çlirohemi nga ankthet e të djeshmes sonë historike dhe a mund të formojmë shqiptarin e ri - që lufton drejtë bashkimit e ardhmërisë sonë! A mund të çlirohemi nga ndasitë politike e ideologjike, të sëshkuares sonë historike dhe a mund ta përceptojmë, përcaktojmë vetveten, në rrjedhat e reja të historisë që po vie si faqe e re kombëtare - a mund ta shohim dritën e ardhmërisë së kombit - që njëherë e përgjithmonë të mendojm, jetojmë e veprojmë në një atdhe të lirë e të bashkuar - duke folur e vepruar vërtet - shqip! A duhet edhe më tepër, më gjatë historikisht, fëmijët tanë, e fëmijët e fëmijëve tanë, të mos jenë të lirë e të bashkuar, si një fuqi kombëtare, kompakte shqiptare ballkanike?!

Kush mund ta bëjë bashkimin tonë? Vetëm shqiptari i ri, i çliruar plotësisht nga dogmat politike, duke formuar e ngritur një vetëdije të mirëfilltë kombëtare, në mendjen e shpirtin e tij! Duke e lënë të kaluaren tonë të hidhur historike dhe duke marr të gjitha të mirat kombëtare, ato që na bashkojnë - e jo ato që na ndajnë e përçajnë, jo ato që vetëm siellin helme e vrere, jo ato që na bëjnë ujk në njeritjetrin, jo ato që hapur e fshehtazi na pengojnë, na shkatrrojnë, na tëhuajsojnë dashurinë ndaj kombit e atdheut! Po t'i marrim ato bukuri historike, ato dëshmi të dëshmorëve të të gjitha kohëve, ku sot flasin varret e tyre, e na thrrasin çdo ag e terr, duke na referuar prej tregimeve për fëmij - Shtat Thuprat, e deri tek Amanetet e Tyre me gjak në gojë ''O nuk po muj baclok me folë, se m'ka ra do gjak në gojë' kur thirri Hysen Bajri i Bjeshkëve të Nemuna, ku dashuroi atdheun si me vdekë - e vdiq si me luajt, e deri tek Elez Isifi e Çerçiz Topulli flakada i lirisë, duke vdekur ballëpërballë me armiqët këndoi tmerrshëm: '' Oooo do t'ju skuqë e do t'ju bëjë ore me bojëëë, se Çerçiz Topulli mua më thonëëë''!

Shqiptari i ri, të formohet duke e shkundur terrin e shpirtit ndarës e përçarës nga mendja e tij përgjithmonë, atë errësirë historike e ma shumë histerike, të kobshme vllavrasëse e vetvrasëse, të çlirohet nga inatet personale, nga ankthet egoiste, nga veprimet e njëanshme ideologjike, kulturore, e shkencore, - nga ethet e mashtrimeve symësy që na i bëjnë planet: kolonizuese, shfrytëzuese, përulëse, nënshtruese, shtypëse, ende me moton 'përçaj e sundo' që nga shprehjetmë të hershme!

Shqiptari i ri, duke u forcuar me ide të reja moderne, me literatyrë bashkohëse, më kulturë civilizuese, me syçeltësi, vigjilencë, vizion përparimtar (largpamësi), me energji të reja e vrull pune - jo energji djajsh, që pëçajnë e mjegullojnë udhën tonë drejt bashkimit të kombit, por me dashuri të pastër, të formohen personalitete sa ma komplete universale! Shqiptari i ri vepron në të gjitha nivelet kombëtare, nga ato kulturore e deri tek ato shkencore; nga mediat elektronike, duke brumosur e ballsamuar në qendrat botërore, gjuhën e kulturën kombëtare, zakonet e Besën Shqiptare - kultivimin e traditës, ashtu sikur edhe duket në disa nivele (po ende të përuier me dogma e epshe të hidhura të së kaluares, që
pengojnë rrjedhat e bashkimit)!

Shqiptari i ri, formohet nga rinia jonë aq e bukur dhe aq e mënçur, aq e dashur dhe aq atdhetare, ku edhepse lindet anëve të botës, e as gjuhën nuk e njeh mirë, premton veprime të reja patriotike, mbanë gjallë identitetin shqiptar - kultivohet me literatyrë progresive botërore, kalitet e forcohet me njohje të reja dri tek ato shkencore edhe një ditë, do të bëhet gati, në gatishmëri të plotë dhe do të thot: jam ushtar i atdheut!

Ushtari i atdheut, nuk është vetëm me uniformë, por personalitet që ushtron vetëtijen e tij kombëtare, ushtron veprimet e veta sa ma universale, provon stërvitjet psiko-fizike nga geni gjenealogjik illirian, geni trashëgues i qendresës shekullore, që mbajti gjallë shqiptarin edhe pas afro 3000 vjet pushtime barbare mbi tokat tona!

Ushtari i atdheut, nuk është vetëm me armë zjarri, sepse nuk bën punë arma e zjarrit, po që se nuk formohet arma e vetëdijes kombëtare, arma e diturisë, strategjisë, përsosshmërisë së idesë kombëtare, arma e njohjes, arma e veprimit psikologjik, arma e vrullit të pathyeshmërisë shpirtërore, arma e qendresës heroike, para çdo synimi e tentimi të huaj e armiqësor - që pengon veprimin kombëtar shqiptar!

Ushtari i atdheut, ka armë të padukshme nga syri, ka uniformë kufinjt e atdheut nga Preveza e Tivari, uniformë ushtarake ushtruese brenda shpirtit e thellë në mendjen e tij! Ushtari i atdheut ushtron sistematikisht, (veç gjumi çka e ndanë), ushtron pikësynimet e tij, veçantitë e tij, shprehjet e tij, paraqitjet e tij publike e të guximshme botërisht, që dikush as qç guxon të flasi vetmëvete! Ushtari i atdheut është i gatshëm kudoherë, t'i përgjegjet secilës thirrjeje atdhetare - është i gatshëm të intervenojë në çdo rast eventual, kundër secilit veprim negativ, a rrezik që i kanoset ndonjerit prej nesh - i pafrustruar, infektuar nga asnjë ideologji jona politike e shkuar! Ushtari i ri ushtron detyra kombëtare, kudo në çdo vend a qoshe të atdheut e të botës, guximshëm, i paanshëm nga rrymat ndarëse, nuk bie në provokime rasti edhe kur i montohen - nuk bie pre e shantazheve të personaliteteve të shkatrruara egoiste! ushtari i atdheut uniformë ka dashurinë ndaj atdheut dhe armë ka mendjen, inteligjencën e shëndoshë të formuar me ushtrime faktime, argumentime të pathyeshme, i patrembur në kundërshtime hipokrite, psikopate, të egra, imorale e korruptuese! Ushtari i atdheut, me armën e mendjes, shpirtit e zemrës - then çdo tentativë, provokim, kundërshtim, pikësynim të kundërshtarit të tij!

Pa u formuar arma brenda vetëdijës kombëtare - kot merr armën e zjarrit në dorë!


- Ushtari i atdheut është shqiptari i ri!

( 25.10.08 )

(2) SHQIPTARI I RI

Eja, feneri në errësirë, ngrite fitilin! Përshëndetje!



- Po pra, ushtari i atdheut, mbaj uniformë - Formë Unike hartën gjeopolitike e historiografike të atdheut tonë, krejt kah e përfshinë territori shqiptar - atë hartën e vizatuar në zemër, në mendje - nga majat e shpatave të gjyshërve tanë dembabadem, veç në mbrojtje - e në çdo sekond e vështrojnë e studjojnë sytë e mendjet e mprehta të shqiponjave me të gjitha shqisat përnjëherë - e thellë në 577 eshtrat e mij anatomik, të 577 epokave kuqezeza - thellë në secilën palc ashti, rrah pulsi i gjakut të derdhur për lirinë, lirinë e vërtetë që ende nuk e shijuam! E kam hartën e atdheut në gjith trupin e tim, e në gjymëtyrët kudo - trupi im është - Atdheu edhe ku ta prekësh ma lëndon njësoj, se më është i lënduar trupi i Atdheut, më është i tkurrur i rrudhur, nga plagët në moh e hapur, të luftërave ballkanike e botërore - ma prenë trupin e atdheut me thika grabitçare pushtuesit barbarë, egërsirat karpate, egjeane e tretdhetare - trupi i atdheut tim më uniformë të gërvishtur grykave të zhvinave të territ e tmerrit, e shkëmbinjve - është ende plot stërpikla gjaku të njomë rinie, nga plagët e moçme e të reja edhe nga egërsira të fshehura, me kostume e kravata koncerteve politike euro-botërore: shën stefane, berlineze, londineze, rambujeze! - Ku ta prekësh trupin e atdheut tim, ndjej dhëmbje Topliku e Abllaniku të shkretuar, ku në vatrat dardane, shkrryhen derra karpatesh, e gjaku im i shprishur e i prishur kontinenteve! Ndjej dhëmbje - jam Guri i Shpuar, nga singiat e stuhive të kohërave shpirtzeza! - Kam dhëmje shpirti në Tivarin e dhëmbshëm gjak, Ulqin, Plavë e Guci, Bujanë e Bujanoc, deri tek Molla e Kuqe, që emri ka mbetë, e rrënjet e gjakut tim janë aty - Medvegje, e Preshevë, Kumanovë e Shkupin tim - Monastir, Dibër, Ohër, Prespë e Janinë edhe në Kosovë! - Ku të më prekësh - më dhëmb trupi i atdheut tim, më dhëmb njësoj, e më therr në zemër e shpirt edhe po të më prekësh për të mirë, më duket njësoj a me lajka e mashtrime, duke me krenaruar kot - më çon peshë, të përmbledhem pip në këmbë, me gjith fuqinë - uh ju armiq e tradhptorë - e këdo që më del përpara, të ma ndali vrullin - e le të bëhet gjithçka varre, gjithçka tmerre - derisa t'i japi fund tmerreve shekullore, që pava, e më duket gjithçka terr mbi kry edhe kur e shoh diellin me sy - çka kam parë me këta sy - dielli më doket terr mbi kry'! -

Mbaj uniformë gjaku, me të gjitha gjymëtyrët gjak e të plagosura, të lënduara edhe nga ramjet passhpinde të bijve të gjakut tim - gjymëtyrët e mia të këputura nga shpatat, shpuar nga singiat, shtypur nga topuzet, shpuar kah: ajri, toka e deti - nga korbat e çeliktë me rrafale mitrolezësh modern, granata, bomba, e raketa barbarësh! Gjymëtyrët e mia të shkelura nga vargonj tankesh pushtuese e kolonizatore, ushujza gjakpirëse e djerëspirëse, dashuripirëse, ushujza thithëse, që kurrë nuk ngopen, derisa të më terin e thajnë, të tërin - pip në këmbë! A bën të eci prore i shtanguar rrugëve të mia, i lënduar nga çakaj e bisha mesnate, agimeve të tymosura e muzgjeve të errta e të zdritura veç nga flakët e kalljeve të shtëpive, nga pushtuesit! Gjymëtyrët e mia të shkallmuara: Arbani, Pollog e Malci, si mund t'i ngriti njëherë fuqishëm me energji të mbrëndshme dhe t'i bëjë të afta e t'i lëvizi me fuqinë e shpirtit arbëror - një trup i atdheut, trup i lirë dhe i mbledhur, nën qiellin e shqipeve!

Mbaj uniformë etnike atdheu, formë unike harte të prerë, vrushkuj gjaku, më kullojnë mangëve e brezit të lidhur me shoka ylberesh, e dhëmbjet e plagëve të plumbave e thikave më therrin në asht thellë - por zemrën e kam plot energji illire diellore të genit tim gjenealogjik, diç e çuditshme dhe e pakapshme për botën - diç që më mbajti gjallë edhe në bangat e gjykimeve, ekzekutimeve edhe në pranga të hekurta në grilla, e podrumeve të akullta acarësh e dimrash të egjër karpatesh! - Diç më forcon me energji diellore, që pulsin e gjakut ma bën llavë vullkanike - të shpërthej në miliona shkreptëtima rrufeshë, e ta skuqi qiellin prush shtrëngatash! E derisa të ma shohin këtë uniformë të padukshme, të tmerrohen vijat ajrore e zërat e xhinkallave plastike politike, që m'i shpuan vesht me demokraci burokratike!

Feniks o feniksa, a ju vie çudi kur zgjoheni nga hiri?!

( 25.10.08 )

Ejani,këtu, këtu... shumë flmnd Hajla Rugovase - E bekuar Qofsh Përjetë!

Respket: feneri, katunariplak, sofra edhe të gjithë shqiptarëve, që me mendeje e zemër janë vetëm shqiptarë!

Shqiptari i ri - shqiptar i lirë, shpirt i lirë, mendje e lirë, me liri mendimi e shprehjeje, mendim i lirë, i pastër ideologjikisht, vetëm me një ide e ideal - idealin kombëtar, i pangarkuar me rryma ideologjike e politike të shkuara, që çojnë në ndasi e përçarje kombëtare, që terrojnë të menduarit, vizionin, e mbyllin rrugën e krijimit, jo të lidhur për një figurë politike - ku:

artisti i ri - bën punën e tij artin kombëtar, artin e vërtetë origjinal, një krijues i ri i paanshëm, ashtu sikur thirret krijues, në emër të Krijuesit të Gjithësisë - jo të interpretojë artet e shkuara, por të tejkalojë artistët deri tek antikuiteti: piktorët, skulptorët, poetët, aktorët, oratorët, artet strategjike, luftarake, artet e lira, rrymat e arteve, shkollat e arteve, universitetet e arteve! Artisti i ri - të dihet në fill të pamjes vizuele e audio-viziele, a përmes fjalës së bukur artistike - të njihet që në fillim se ai është sëpari shqiptar! 

Poeti i ri shqiptar, artisti i ri - krijuesi mbi krijuesit, me emër Krijuesin e plotëfuqishëm, të tronditet fort, të shpërthej si shqiponja në lartësi hapësirave të paskajshme shprehë shpirtin e lirë krijues origjinal, jo sipas ndikimeve të tallazeve të krijuesve të majave botërore, por si shqiptar, ta verifikoj emrin e shqipes, zogj mbi të gjithë tjerët, jo i mbytur në pesimizëm destruktiv, jo i ndikuar indirekt nga krijuesit e mëdhenj, qënesër të dali rrena me bishta, jo artpërartizëm, larg masave të popullit - po me thjeshtësi të modrnizuar, që kemi burime tona origjinale nga e folura popullore shqiptare, me të cilën mund të krijojmë edhe kryevepra botërore - jo sipas direktivave politike, e hegjemonive e kolonizimeve!

- Politikani i ri shqiptar - prore në shërbim të kombit, jo të bëj politikë me popullin e tij, po me tjerët e me botën, e jo me ndikime të politikave së ditës, që nuk i përket kombit - të jetë njohës i thellë i diplomacisë regjionale, kontinentale e botërore, jo një imitues politikajsh tjerë, por politikan origjinal shqiptar, duke nxierrë maturinë, mënçurinë, guximin e vet shqiptarit gjenetik, që përmban geni i tij gjenealogjik - me mjeshtri të fjalës, diplomaci të shprehjes, gjeturi e shkathtësi veprimi oratorik, gjeste e fizionomi tipike shqiptare - jo të bëj diplomaci me popullin e vet, por të flasi hapur, si një fëmij që kërkon ndihmë qoftë edhe me klithje nga nëna popull! Të ketë mjeshtri dialogu, oratorie, të njeh shkencat universale, të pretendon bile të mbetet burrë shqiptar, kudo në të gjitha shtigjet politike të kohës, jo imitator nga tjerët, po origjinal dhe të mos bie pree e viktimë e mashtrimeve të huaja, po parase të hetoj (pa u bërë puna), të hyj në gjiun e popullit, të ia sqaroj të vërtetat historike e politike të huaja dhe t'i kërkoj falje popullit botërish edhe të mbetet burrë edhe pas rënies! Po si mund ta bëjë një gjëtëtillë ai politikan, që ishte masha e bishti i vigajve politik, mu i atyre që ishin e janë armiq tëpërbetuar të kombit shqiptar, as e kanë kund në shpatullë të pulës çështjen shqiptare!

Historiani i ri shqiptar, i pavarur, jo i njëanshëm, me thema disertacioni politikën a historinë politike të kohes e regjimit - por mjeshtër i paanshëm kur e ka e s'e ka shtetin, tëtregoj mjeshtri historike vizionare, që nesër të dallohet historia e tij
origjinale kombëtare, kur shkunden regjimet politike të shkuara, nga egërsirat e errësirat hegjemoniste mbi popullin!
Historiani ta shkruaj Historinë e Vërtetë Kombëtare, duke i ofruar figurat e njëmendëta që populli i njohu dhe i njeh si reale - pa ndikime politike - jo histori politike, po histori kombëtare!

- Shkenctari i ri shqiptar, të hulumtoj e gjurmoj guximshëm të gjitha arkivat botërore dhe të lidhë hallkat historike shqiptare të këputura ndër shekuj, të shkruaj e korrigjojë historinë, jo sipas direktivave politike, jo sipas theorive politike të rrymave të shkuara - por ashtu si ishte e vërteta historiografike e hartografike antike, e përsosur, brumosur me elemente e fakte të reja - sepse kemi varre të rrafshuara edhe që nuk iu dihen as varret dëshmorëve e heronjve kombëtarë të vërtetë dhe për shkaqe politike të kohës, jo që mbeten vetëm të harruar, por as guxuam t'i përmendim, se lere më të iu bëjmë permendore! Shkenctari shqiptar, duhet të ia kthej borxhin kombit, ta shkrij jetën, të sakrifikoj shumë derisa të dali me vepra origjinale kombëtare, e jo si muça pas dahinjve tjerë e të huaj, vetëm çka thanë ata e çka shkruan për definimet shkencore, të gjuhës amtare shqipe, sipas direktivave ballkanike e më gjerë, e jo të mbeten pseudo-shkenctarë, e shkenctarë të rrejshëm, e plagiatorë, e puthadorë të sistemeve politike, e sistemeve shkencore anti-shqiptare! Shkenctari, si shqiptar i ri, duhet ta drejtojë rregullat e gjuhës, shkrim-leximin e gjuhës së vërtetë të popullit, të korrigjoj e plotësoj, përmirësoj e ngriti gjuhën kombëtare - atë gjuhën origjinale të kombit, që then kataklizmat e hulumtimeve shkencore me fakte, argumente shkencore - sidomos në Linguistikën ballkanike, Ballkanistikën dhe Hindo-europianistikën dhe të hulumtoj, se pikërisht ai ''burimi i të gjitha gjuhëve i.e. si burim i përbashkët'' ishte shqipja illiro-pellgazgjike, vet gjuha homerike, si vepra e parë europiane, e më gjërë! Linguisti shqiptar, të jetë luftëtar i vërtetë dhe i paepur, i pathyeshëm, i armatosur deri në dhëmb me dituri, shkathtësi, gjeturi, diapazon të gjërë njohurishë botërore, të ngritet në majat e Linguistikes Gjenetike dhe asaj Gjenerale! Linguisti shqiptar, ka burim të pashterrshëm gjenetik e hyjnor, qëvetëm shqiptari mund të shkoj aq larg në parahistorinë botërore, guximshëm të gjurmoj arkivat historike europiane, Akropolin antik pellgazgjik, që vet ''pellgasët hyjnorë'' e ndërtuan, e Farin e Aleksandrisë, të Lekës së Madh, Babiloninë, Asyrinë, arkivat fetare, ku gjindet thesari origjinal illirian, arkivat e libraritë, bibliotekat amerikane, ku është një botë e tërë në vete! Shkenctari shqiptar i ri, të mos jetë i ndikuar nga asnjë rrymë politike, as as sistem politik botëror, as të mos mashtrohet nga fama eventuale, as nga lavdia e veset e liga - po të jetë një gjurmues, shpues i botës antike e moderne dhe ta gjejëtë vërteten historike për kombin e botën - ta drejtoj historinëe botës, siç thoshte Lahmbrehtzi. Linguisti duhet të jetë sa origjinal, po aq universal, përderisa ka kryer universitete, me diapazon të gjërë njohurishë, diturishë, njohës i thellë i gjuhëve botërore, i gjuhëve antike, deri tek gjuha e Parë e Njeriut - Homosapiens!

Shkenctari i ri shqiptar (linguist, historian, filolog, hartograf, astronom, fizicient, kimist, mathematicient, filozof, pedagog...), si linguist, të njeh me themel Shqipen, historikun e vërtetë të shqipes, të njeh thellë me themele dialektet e Shqipes, origjinën e tyre, fonomorfologjinë e filleve të dialekteve, sidomos dy dialektet kryesore: gegënishte e toskërishte, t'i njeh, t'i dojë e dashuroj shpirtërisht si dy motra të veta të një Ame Shqipe, e jo njerën motër ma tepër
e të hidhërohet tjetra, porsi vlla besnik i dy motrave, që kujdeset me shpirt në rritjen e zvillimin e bashkimin e tyre - ngase gjuha u formua nga dialektet, ato janë baza themeli, origjina e gjuhës! Të njeh me themel Onomasiologjinë ballkanike, europiane e botërore - Antroponominë e Toponomistiken, historikisht e origjinalisht, prej kah vijnë rrenjet antike, e kah shkojnë lumenjt e mëdhenj e deri tek prrockat e rrjedhat historike, të studjuara në shkollat botërore, të të gjitha sistemeve politike!

Shqiptari i ri, shkenctar, pasi të jetë aftësuar, me titullin profesional shkencor - duhet të filloj gjurmimet, guximshëm i pavarur, porsi një udhëtar në një udhë shumë të gjatë, nëpër kohë të vështira, pa asgjë, veç me një trastë buke e uji e një shkop - laps e letër, a komp. dhe mos të ndikohet assesi nga asgjë universitare që thanë e ç'thanë tjerët, profesorët, doktorët, shkenctarët botërorë - por origjinal, përmes gërmadhave, rrënimeve historiografike, me forcën e mjeshtrisë së diturive të nxëna e të studjuara me themel, të gjitha të rrinë anash dhe ta provojë vetveten gjenetike intelektuale, sa forcë ka, çfarë uni ka të prefeksionoj universin! Nuk e dini se të gjithë trupat qiellorë, ishin të emërtuar në një gjuhë antike të lashtë, që dikur e fliste një botë e antikuitit dhe vonë u ndryshuan po sipas dietarëve e shkenctarëve të mëvonshëm, me disa emra të ndryshëm paksa, por gjurmimet çojnë në një gjuhë që vetëm shqiptarët e shkathtë mund ta gjejnë - sepse sjkenctarët antik ishin oborrtarë mbretërishë e perandorishë, të kidnapuar nga trojet illire, si illirian të ndryshuar me dhunë politikash të kohës dhe të përvehtësuar nga perandoritë! Sot nga gjurmimet etnografike e folklorike, hasim në rrëfime origjinale e tëshkruara, se shumë dietarë illirian, oborrtarë me dhunë të perandorive, kur iu shpërthente geni gjenealogjik, ta shprehin origjinën e tyre, 'shkruanin natën, e digjnin ditën shkrimet, që mos të diktoheshin...se pasonin me vdekje, ashtu siç pësuan qindra shkenctarë me dënime kapitale e në përmasa botërore!
Sot, shumë figura strategjike shqiptare, e illire, i shohim vetëm si hijalla, hije, si fantazma i shohim përmes perdeve të mëndafshta, e të hekurta historike, veç disa figura të shpërthyera mbi ato perde me rënien e regjimeve dhe njohim pak: themelues e shtetformues e shtetit grek arbanitët - themelues e shtetformues të shtetit turk - Ataturk, e babai i gjuhës e kulturës turke i fortndrituri Sami Frashëri - një mehmet Ali pasha, themelues i shtetit egjyptian - një tjetër themelues i shtetit irakian, iranian, afganistanez - një tjetër themelues i largët i gjuhës e kulturës hindiane (që vijoi vepren e paraardhësve të tij) dhe sot nuk thirret kot - linguistika indo-europiane - poashtu njohim rishtazi Napoleon, perandorë illirian, që themeluan mbretëritë gjermanike, angleze, e europiane...

Shqiptari i ri, ka shumë detyra!


(27.10.08

Nezir Myrta SHQIPTARI I RI


Nuk ka fuqi që mund ta çliroj një popull, përveç fuqisë së vet popullit (Gete)



Shqiptari i ri, ushtar i atdheut etnik, me uniformë formë unike, nuk ka harta kosmopolite, por e ka prioritet veç hartën e atdheut etnik, krejt kah flitet shqip, në Ballkanin illirik, është i betuar, në zonin e zotit, në gjuhën e tij – gjuhën e Shqipes, se do t’i bashkojë të gjitha trojet tona, në një atdhe shqiptar, ashtu sikurse ishte betimi i ushtarit të lirisë nëpër shekuj, saherë që rroku armën e lirisë, kundër armës së robërisë, e kundër armës së tradhtisë, ku tradhtia na mbiu prore si kopurdha pas shiut nën pragdere brënda trojeve tona, e ku bashkë jetuan vllau e shkau tradhtorë, nën një kulm, që fliste e flet ende me zor shqip,sepse interesat personale i ka mbi ato kombëtare, inatet personale i ka mbi ato interesat kombëtare (le ta sundoj edhe vet dreqi këtë vend – veç ti jo), sepse gjaku i huaj fliste e flet ende shqip me zor, as pa u skuqë as pa u zbehë edhepse e dijmë, e njohim ag e terr, plot sherr e gverr - çdo mëngjes, ku në vend të përshëndetjes – ia gjuan shikimin e vrënjtur helm – vllaut tim – ai shkau i gjakut të huaj! A ka gjë ma të tmerrshme, se kur të bëhet vllau - gjaku yt – shkau!? Të flet shqip me zor, një shqipe zori nëpër dhëmbë – e kush i flet me dhëmb vllaut – veç gjaku i shkaut! As din, as don, as mundet! - Vllau i flet me zëmër – e shkau i flet me dhëmb! Vllau ia hap derën – shkau ia kthen pushkën! Vllau ia kthen sofrën – shkau ia kallë votrën! Vllau ia ep krahun – shkau ia ep shkelmin! Vllau e shikon në sy – shkau i mrrolet kryanash! Vllau ia ep dorën – shkau ia ep majat e gishtave! Vllau i flet me zemër – shkau e shkel me thembër! E hanë bukë në një sofër – vllau e gjaku i huaj shkau! Vllau shkau, ndoshta mu për këtë edhe paska mbetë kjo shprehje, si koncept i neveritshëm – vllau - shkau! A nuk kemi dëshmi historike, bile nga koha e Skendërbeut, ku secili atdhetar, e pati vlla, a të gjakut, një tradhtarë: Skendërbeu pati Hamzanë, Isa Boletini pati Paiazitin, mos të shkojmë matutje se turbullohet barku, e bëhen zorrët guzhma me dalë përgoje, nëse iu shkojmë cipullëpër cipullë kohërave historike deri në ditët tona! Kemi shembuj dite prej antarësive të partive politike të një kombi gjuhe e gjaku çfarë veprojnë mes tyre, prej liderve të tyre mesveti, Bile edhe deri tek forumet tona, si media elektronike! Tash, mund të mendoj dikush, pse them e shprehem kështu, kaq vrazhdë e ashpër, dikujt mund edhe t’i lëkundet vneri, nëse ka vnerë, dikush mund t’i quaj të kobshme këto shprehje, dikush mund edhe të shpërthej qelb e gjak përgoje e përhundesh, e edhe mund t’i shpërthej edhe gjaku në tru! 

Po, a nuk është betuar shqiptari gjithmonë ta thotë të vërteten e vetëm të vërteten?! A nuk dihet e trashëgohet brezpasbrezi, se vetëm e vërteta është drejtësia e drejtësia – perëndia?! A nuk ishin prore shqiptarët të betuar, që kurdoherë ta thonë - vetëm të vërteten edhe kur janë shlirë edhe kur janë ngusht - ngusht edhe me krye nën satër e shpatë edhe nëpër banga të të akuzuarve nga pushtuesit edhe nëpërgrilla të hekurta çelijave armike edhe deri në Çanakalatë, doli nganjë Sadriazem?! A nuk thanë prore burrat, se një burrë që nuk e flet të vërtetën edhe kur vet e din e kupton, se bash vet atij i bie keq edhe sikur vendosë për vetveten edhe kur vendosë për tjetrin edhe për mikun edhe për armikun edhe kur shtrihet për qejfi nën hije edhe kur shtrihet prej zorit nën shpatë – ai nuk asht burrë! A thanë prore burrat, se parase ta pleqërojsh dikend – duhet ta keshë pleqëruar vetveten?! A nuk thanë burrat shqiptarë, se duhet me folë me dorë në zemër!? A nuk thanë udhëzuesit e drejtësisë e të zotit, se parase të shkojsh ta pastrojsh dikend nga mëkatët – duhet vet të jeshë pastruar!? A nuk thanë udhëzuesit, se parase të falesh, duhet të keshë abdes, të jeshë vet i pastruar, sepse në çdo lutje e falje kudo është faltore!? A nuk shkruan shkrimtarët e dietarët e mëdhenj e edhe të atyre të majave të pëndes botërore – se secili komb duhet ta pastrojë sëpari vetveten kombëtare, ashtu sikurse pleqtë tanë që u thonin grave kur fshinin oborret – a e keni fshirë sëpari shtëpinë!? A nuk shkroi edhe Bertolt Brehti fillin e majes së poezisë së tij me titull Gjermania, ku e fillon veprën me hymnin e tij ‘’të gjithë le ta shfaqin turpin e tyre – e unë timin’’!? A nuk shkroi Dostojevski për krimin e denimin, për të poshtëruarit e të fyerit e tij, për idiotin, për shenimet nga nëntoka e tij, për shtëpinë e tij të vdekur për shtëpinë ruse - burg!? A nuk shkroi Lorka i madh, për krimet e Andaluzisë edhe vet krimi ndodhi në Granadë!? O more njeri - po a nuk e mallkoi vet zoti, mikun e shokun e tij ma të ngushtë, ma të çmuashmin, ma të lavduashmin e tij dhe e gjuajti gur në ballë dhe ia vërboi syrin duke e emruar – djall, dreq, a nuk është dreqi, djalli vetëm me një sy në ballë – vetëmpse e kundërshtoi zotin, krijuesin e tij!? A nuk ishte Abeli i uruari edhe Kain – i mallkuari i zotit edhe vllazërit e parë të njerëzimit?! Ç’po bëhet?! E shkruar qenka, apo e kruar?! E shkruar apo e kruar?! Unë them: njëherë kruhet, e tevona shkruhet!

Shqiptari i ri, ushtari i atdheut ishte dhe është në mes shumë zjarreve, në mes shumë flakëve, në mes shumë krismash të kobshme, në mes shumë tytash të drejtuara nga të gjitha anët kah ai, e ai qendron në rreth tytash, ndër ma të ndryshmet, secila me kajde e forma e methoda të ndryshme, ndër ma të ndryshmet edhe duke e akuzuar – në vend të përkrahjes e dhënies së krahut e forcës gjenetike edhe duke e injoruar – në vend të hapjes së zemres e mendjes hyjnore edhe duke e nënçmuar – në vend të ngritjes së authoritetit të tij atdhetar edhe duke e përbuzur – në vend të përqafimit vllazëror edhe duke e poshtëruar e fyer – në vend të lavdatës e krenarisë që e kemi një atdhetar edhe duke e shtypur e mbytur përsëgjallit – në vend se ta ngritim në qiell kombëtar edhe duke ia mbyllur sytë e deren e punës e veprimit kombëtar, deren universitare – në vend se të ia hapim hapekrah të gjitha dyert e gjurmimeve e historike kombëtare edhe duke e vrarë në shpirt e zemër e mendje – në vend se t’i japim kurajo, forcë ndërgjegjeje kombëtare edhe edhe... mos ta zgjati ma shumëse dikujt mund t’i lëkundet vneri, nëse ka ndonjë pikë në trupin e trurin e tij! Si iu ndërpre puna, vepra e jeta e atdhetarëve tanë, siç janë: Hasan Prishtina, Luigj Gurakuqi, Isa Boletini, Bajram Curri, Idriz Seferi, Prekë Cali, Mehmet Shpendi, Mufailët, Elez Isufi, e sa e sa tjerë në historinëtonë të dhimbshme, ma shum nga na vet, se sa nga armiqtë shekullorë! Krejt atë që as nuk mundi, as nuk dijti, as nuk guxofti ta bënë armiku i kohës – e bëri i yti i kohës, pa fije turpi, pa fije mëshire, pa fije diturie - kafshë e gjallë, që veç nuk pllet si kau i Peshterit, thonin moti! E krejt – për një grusht lek turpi edhe nga familje të përmendura se!? Pse thanë moti: varra e qenit të huaj mshilet (sherohet) me një pasulë (me një kokërr fasulje të zier), kurse varra e qenit tënd, nuk ka ilaç askund!? Pse thanë moti: prej të mirit, del i keqi – prej tërodit – del i parodi, e edhe sa mahmurë – aq batall!? Rrenjet e këtyre karaktereve, rrinë mbi kokë edhe sotekësajdite edhe kur fillon diç tëmirë e të drejtë e të fortë kombëtare – shumëkushi injorojnë, dikush aprovon veç me kokë, dikush e luan kokën në mendime, dikush xhelozon, dikush lehë si qeni në zinxhirë të huaj, dikush gjuan gurin e fshehë dorën, dikush ndërsehet si bishë e çartur valeve elektronike, dikush rrudhet e struket gjoja s’pava asgjë, e dikush as që interesohet për asgjë të mirë kombëtare, vetëm për zuzen e vet, dikush vegël e huaj armike, spijunazhi, me dije e pa pikë dije, veç të gjuhet në qafë as pa folë me të, - dikush bën biznese edhe me shkije e armiq tjerë, në dëm e rrezik të kombit ! 

Shqiptari i ri, duhet të jetë shumë e tepër i mënçur, i drejtë e guximtar tepër i madh, me trimëri të lindur (sepse trimëria nuk fitohet, por është e lindur me piri), shqiptari i ri – ndjehet i injoruar, pikërisht nga ata, që mendojnë se janë dikushi, e nuk shohin tejhunde, është i rrezikuar, e i kërcnuar sepse ua dridhë token nënkëmbë mostrave dinake, e monstruozëve edhe i bëjnë vegla të tyre shkatrruese, pikërisht shkaun kundër vllaut, kah të iu kapë grepi! Sepse kështu edhe ishte në histori tradhtia brënda kombit edhe pa u pastrua kombi përbrënda – nuk bën hair, as zhvillohet, as çlirohet as bashkohet kurrë!
Fshije shtëpinë brënda, tevona oborrin! E si? Po, shqiptari i ri e bën atë gjë, duke folur hapur me popullin e tij, duke ia hapur zemrën e mendjen, duke e çortuar – kur është për çortim, duke e dashur – kur është me e dashtë; duke ia zhdukur popullit veset e karakteret e liga brënda tij – sepse në nocionin popull, bëjnë pjesë edhe atdhetarët edhe tradhtarët, edhe të gjithë të kqinjt edhe të gjithë të mirët. - Kurse kombi është ajka e popullit , inteligjencia e popullit - krejt e pastër si loti, si kupa qiellore e kthjelltë! E, potash vjen pyetja tjetër: po pse pra kjo inteligjencia e popullit, si kombi, nuk paska unitet edhe po shkojka edhe deri tek konfliktet intelektuale se, edhe në mes majave të personaliteteve të kombit se! Pse? Sepse, nuk doli ende shqiptari i ri në skenë, ai i paanshmi, i pavaruri, ashtu siç kërkojmë pavarësitë kotareve politike – nxierre nga një copë tokë krahine prej pushtuesve shekullorë, sikur një copë mishi nga goja e ujkut! Sepseinteresat e hemisferave politike të brendshme e të jashtme, nuk kanë dëshirëtë dali shqiptari i ri, ai i paanshmi politikisht edhe mu ajo mospavarësi e personaliteteve tona edhe siellë zhgënjime, ashtu sikurse Kadare e Qosja në konflikt polemik, që na çuditen!...

Kot flasin e grryhen, e shkrryhen për bashkimin e kombit ushujzat e popullit, që ia pijnë djerësen e gjakun, brezpasbrezi e korëpaskore – vinte njeri e dilte tjetri – shumë ma i zi i riu se i vjetri – sikur pushtues, e sikur pushtetarë! Kot mashtrohen, apo duan të mashtrojnë dikend adhuruesit a idhujt e rrymave politike të shkuara apo të sotme, duke vepruar në theori e praktikë në emër të bashkimit kombëtar, sepsenë një rrymë politike nuk vepron i gjithë populli as i gjithë kombi ! E çka mbeti në fund? Asgjë, mund të thot dikush – por unë them mbeti gjithçka, gjithçka që duhet të rifillohet nga e para, gjithçka që duhet medoemos ta bëjë shqiptari i ri, gjithçka që mund ta bëjë vetëdija kombëtare e ngritur, e zhvilluar, e sigurtë në platformë kombëtare – mbetet pra gjithçka për tu kryer!
Sa shumë flitet për bashkimin, kulturën e historinë – për gjuhën e gjakun shqiptar – e sa pak bëhet në realitet! Le të jenë këto mendime çekan mbi ndërgjegjen kombëtare, që len hapsirë kaq të madhe veprimi, atyre që nuk i le hunda se hanë bar, matrapazëve politik e veglave të tyre çorre, atyre që përdit bëjnë pazare të pavetëdijshme me trojet tona, atyre që nuk ecin as ust as për laku, atyre që duhet të heshtin edhe ua ndalojnë atyre që duhet të folin e veprojnë kombëtarisht! 

Shqiptari i ri, me harten e atdheut – formë unike uniformë të ndërgjegjës kombëtare – zgjohu, sepse nuk kemi kohë nganjëherë në njëqint vjet, të zgjohemi nganjëherë në shekull – kur tjerët zgjohen përditë! Lumi fle, e armiku nuk fle! E kush – armiku i vetvetes! 


( 01. Nëntor, 2008 )